Geçenlerde bir karar vermiştim,uzun zamandır zor da olsa uygulamaya çalışıyorum demiştim ya işte onu dedikten bir gün sonra,akşam o kararı bozasım geldi.Ama içimde nasıl bir istek var bozmak için.Arkadaşıma mesaj atmaya başladım.'' İçimizde doğan istekleri söndürmek niye şu kısa dünyada ? '' diyerek başladım söze.Canım ne istiyorsa yapmam gerekmez mi ? (Tabii bu diğer insanlara zarar vermeyecek şeyler için geçerli.Olacaksa zararı bir tek bana olur.).Niye içimde var olan şeylere karşı koyuyorum(z) ki ? Cevabı belli zarar görmemek için.Peki zarar görmeden,incinmeden geçen hayata hayat denir mi ? Ot gibi gel,saman gibi öl.Mantık bu mu olmalı ? Buysa eğer reddediyorum.Risklerle dolu bir hayat daha anlamlı değil mi ? İlk kez yapacağımız şeyler için her türlü risk alınmalı ve sonuna kadar ilerlenmeli bence.Ama şöyle bir şey var:Aynı mesele için bir insan kaç kere risk almalı,kaç kere daha içindeki isteğe uymalı ? Bir kere aldın,olmadı.İkincisi de başarısız,üçüncüsü de diye devam eden bir döngüde tekrar tekrar aynı şeyleri uygulamak niye? Arada bir yerde bir şeyler yanlış ki bir türlü olumlu neticelenmiyor.Ya da tamamen başından yanlış her şey.Bu durumda ne yapacağımı bilmiyorum işte.İçimdeki istek sönene kadar denerim ben ama olmuyor ya cidden.Benim açımdan olsa bile bir yerde arıza çıkıyor.O yüzden arkadaşım beni onayladı,'' haklısın,bozabilirsin kararını,hem sen olgun davranırsın'' dedi ve ben şaşırdım.''Olgun davranırsın''dedi bana bu süper bir şey.Demek ki yavaş yavaş taşlar yerine oturmaya başlıyor.Bu konuşmadan sonra verdiğim kararı bozmadım.Belki yarın belki de yarından sonraki gün bozabilirim dedim ve hala bozmadım.Risk almaya değer yeni şeyler bulmalıyım belki de :)
O kadar şey yazdıktan sonra iç ses yükselir ve der ki '' Ama Feta .... '' .Sus bakalım iç ses.Burada dur.Şimdilik sana uyamam :P
Bu dengesiz hallerimin bilimsel açıklaması mevcut.Sanmayın ki bir öyle bir böyle kararsız biriyim.Her şeyin nedeni hormonlar.Geçen doktor kontrolüne gittim ve bu acı gerçekle yüzleştim.Kadınların zaten bir ay içinde her gün sürekli değişen hormonlardan çektikleri malum.Bunun üstüne benim hormonlarım ekstra dengesizlik gösteriyormuş.Hastalığın nedeni de belli değil.Bu yüzden semptomlara yönelik tedavi mevcut.Bende de çok aşikar bir semptom yok.O yüzden bir doktora daha görünüp tanıyı kesinleştirdikten sonra ciddi bir şekilde uygulamalarıma başlayacağım.Normalde kilolularda olan bir hastalık ve zayıflayınca birçok açıdan düzeliyormuş.Ama ne hikmetse benim gibi Asya ülkelerine gitse ünlü olacak, Türkiye'de ise ''biraz kilo al kızım'' sözlerine maruz kalacak kadar zayıf olan birinde, zayıflamak paçayı kurtarmaya yetmiyor.Anlayacağınız kilo alsam dert,almasam dert.Amaç kilo almak-vermek değil dengeli beslenmek olmalı diyerek her zamanki yaşantıma devam edeceğim ve düzenli spor yapacağım.Hastayım diye moral bozmak da yok bu sefer :)
Ve gelelim bahsetmek istediğim son konuya.Sevgi şart.Bu dünyada yaşıyorsak sevgi şart.Ne şekilde olduğu önemli değil.İnsan sevildiğini bilmeli,hissetmeli.Son zamanlarda bana bunu hissettiren çok ama çok değerli dostlarım,iyi ki varsınız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder