Konuşan ve Susan

Bayram sabahı bir rüya gördüm.Bir sokakta biriyle yan yana yürüyordum ve konuşuyorduk.Bana ''Neden böylesin ? '' dedi.Sustum.''Neden böyleydim ?'' Düşündüm,cevap bulamadım.Susmaya devam ettim.Sonra bir soru daha,''Neden takılıp kaldın ? '' O an durdum,ona baktım.'' Takılıp kaldım işte,ne bileyim neden olduğunu.Bilsem takılır mıydım ? Bilsem neden olduğunu buna bir son vermez miydim ? Neden yine susuyorum,neden içimden geçen bu cümleleri sesli bir şekilde söyleyemiyorum ? '' diyerek yine sustum.Önüme baktım ve uyandım.

Dedim Ya... Eylül'dü

Şairlerin en sevdiği sonbahar ayı, Eylül.Şair deyip geçmemek gerekiyormuş.Bir bildikleri varmış ki bu kadar yüceltiyorlarmış bu ayı.Geçen Eylül'de hem çok mutlu olup hem de çok üzgün olduğumda anladım bunu.Neyse bu yıl sıradan geçecek gibi.

Ağustos'un sonunda okulum açıldı.Çok iyi geliyor bana okul.Arkadaşlarla bol bol muhabbet edip yılın değerlendirmesini yaptık.Artık bir ev arkadaşım da var.İnsan yalnız yaşayınca daha depresif olabiliyormuş ama yanında biri olunca öyle kolay kolay ruh hali değişiklikleri yaşanmıyor.Bunu direk yalnız yaşamaya bağlamak da olmaz aslında.Geçen yıl hem yalnızdım hem de sorunlarım vardı.''Sorunları olup yalnız yaşayan insan daha depresif olur.'' desem daha doğru bir tanım yapmış olurum.Artık yavaş yavaş eski halime dönüyorum.Okulun da etkisi büyük bunda.Çok neşeli oluyorum orada.Küçüklüğümden beri okul aşkı var içimde.Hasta olduğumda bile giderdim ama bir keresinde çok hasta olup gidememiştim.Akşam arkadaşım gelip ertesi gün derslerin iptal olduğunu söylemişti.Ama ben bir gün gitmedim diye üzüldüğüm için ertesi gün kontrol amaçlı okula gitmiştim.Sadece bizim sınıfın dersi iptaldi,sınıfta kimse yoktu.Sonra öğretmenim geldi ve beni görünce şaşırdı.Neden geldiğimi,arkadaşımın bana haber verip vermediğini sormuştu.Okulu özledim de geldim diyememiştim :D Biraz konuştuktan sonra eve göndermişti beni.Bu da öyle bir anım işte.

Geçen arkadaşımla bisiklet turu düzenledik.Bu kadar talihsiz olamazdım herhalde.Bisikletimin tekeri patladı ama iyi ki patlamış.Çünkü bu sayede yeni bir yer keşfettik.Kaç yıldır buradayız ama o binayı ve yazıyı görmemişiz.Üstelik her çarşıya gidişimde oralardan geçerim.Hemen fotoğraf çektik.Daha sonra evimize döndük.Acayip yorucu bir gündü ama yorulmamıza değdi.

Bir konu daha var.Hani sürekli karar verip bozduğum bir şey vardı ya.İşte artık karar bile vermiyorum o konu hakkında.Yavaş yavaş çözülecek her şey diyordum,öyle oluyor.Zaman hızla geçiyor ve beraberinde bir şeyleri de alıp götürüyor.

Son zamanlarda bloğa hiç yazamadım,çok üşendim.Hatta bir ara bloğu tamamen silmeyi düşündüm ama ona bile üşendim.Dün bir şiir okuyunca buraya yazasım geldi.Yazının içeriği böyle olmayacaktı ama nasıl böyle oldu anlayamadım 0_0 Neyse tekrardan merhaba herkese ;)

Dedim ya...Eylül'dü.

Savruluşu bundandı kimsesizliğimizin.

                                      Cemal Süreya -Eylül'dü