Bu sabah,uyandım ama kalkmadım.Yatakta müzik dinliyorum.Bir yandan da interneti açtım.Annem mesaj atıyor.'' Uyandıysan hemen kalk, eve gel,kahvaltıya yetiş,kuzenin geldi,ona sürpriz olur.'' yazmış.''İyi geleyim'' dedim ''Ama kahvaltıya yetişemem.'' Bir buçuk saat yol,yarım saat da hazırlanma falan işte.Yalnız o an farkettim eve gitmeye ihtiyacım varmış,bir çağrı bekliyormuşum sadece.Bir heyecanla çıktım ve geldim eve.Kapıyı kuzenim açtı ve tabii şaşırdı.Beni hiç beklemiyordu.Güldük,eğlendik,muhabbet ettik.Uzun zamandır görüşmemenin acısını çıkardık.Küçükken hiç sevmezdim bu kuzenimi.Aslında sevmemek değil de sadece yaptığı bazı hareketlerden dolayı kötü bir izlenim bırakmıştı bende.Ama yine itiraf etmeliyim ki yaptığı bazı şeyler yüzünden de hayran olmuştum ona heheh :D Şimdi düşününce hayran olduğum şey ne kadar komik geliyor :D İlkokul birinci sınıfa gidiyorum.Deftere kırmızı kalemle daha önce hiç yazmadığım kadar çok kelime barındıran bir başlık yazmam gerekiyor.Yazıyorum,yazıyorum ama bir satıra sığdıramıyorum.Kocaman kocaman yazmaya alışmışım.Bir de yaz sil,yaz sil hep iz kalıyor.Gözlerim dolu dolu,kimseden yardım istemeyi de gururuma yediremiyorum (uff böyle bir çocuktum :/ ).Neyse annem anladı bir derdim olduğunu,söyledim ona yazamadığımı.Kuzenimi çağırdı :''Kaan bir başlık yazılacakmış,yazar mısın ? '' O başlığı bir satıra sığdırışı vardı ki hahah işte o yazıya hayran kaldım ve sanki dünyayı kurtarmışcasına baktım Kaan abime :D :D
 |
| Temsili |
Akşam boyunca evlilik muhabbeti yapıldı.İçim şişti ya.Neyse bu konudan bahsetmek istemiyorum.Bu aralar yeterince konuşuldu...Birinci baharı es geçip ikinci bahara mı odaklansam :P
Yarın geri döneceğim.İyi geçti bugün hem de çok iyi.Tam cumartesi günlerime yakışır bir şekildeydi. ;) Tadında bırakıp dönmek icap eder heheh :D
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder