Son birkaç gün o kadar tempolu geçti ki yorgunluktan ölüyorum.Bu günü evde geçirmek istiyorum ama bir arkadaş buluşması daha yapacağız gibi görünüyor.
Dün zaten kısa olan saçlarımı bir kez daha kestirdim.Geçen yıldan beri kestirip duruyorum.Aklıma geçen yıl abimin dediği laflar geliyor :'' Bir kız kendine niye böyle bir eziyet eder ki ? '' Bana eziyet gibi gelmiyor.Kuaför masasına oturup gözlerimi kapatınca,kırt kırt makas sesleri arasında değişik duygulara kapılıyorum.Hatta utanmasam hepsini kes diyeceğim,makasın sesi kesilmesin diye.Bu sefer sadece kırıklarını aldırdım saçımın.İki parmak kadar.Pek bir farkı olmadı ama arkadaşlar fark etti.'' Canı sıkıldıkça saç kestiriyor '' dediler,aldırmadım.Can sıkıntımı saçlarımdan çıkarmayacak kadar mantıklı biri olduğumu düşünüyorum.
Geçenlerde birgün kararımı bozdum.İyi ki bozmuşum çünkü ne kadar ilerlediğimi gördüm.Kendime bir '' Vayy be '' dedim.Karar ve istek birlikte olmalı diyordum ya.Benim içimdeki istek sönmüş.O yüzden de kararı uygulamışım uygulamamışım fark etmiyor artık ama bir daha bozulacağını da hiç sanmıyorum.
Dün gece uyuyamadım.Döndüm durdum sağa sola.Sonra ''Aman boşver '' diyerek başladım beni üzen,sinirlendiren,canımı sıkan vb. durumları,insanları boşvermeye.Hatta ''Boşvermişim Dünya'ya '' şarkısını indirdim,fon yaptım kendime.Uyuyunca rüyalarımda da devam etti boşverdiklerim.
''Aman Feta,boşver. ''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder