Tatilim başladı,evdeyim artık.Daha düne kadar eve dönmek istemiyordum.Arkadaşlarımla cidden çok eğlenceli vakitler geçirmiştik bu son hafta ama bugün eve dönünce farklı hislere kapıldım.
Geçenlerde depresif hallere girmek üzereydim.Kendimi hiçbir yere ait hissedemiyordum ama öyle değilmiş.Her yer sahiplenebildiğim kadarıyla benim.Bu güzel işte.Kim nereden bilecek neresinin bana ait olduğunu ya da kimin bana ait olduğunu? Hepsi aklımın ve kalbimin derinliklerinde saklı, huhuuu bundan güzel bir şey mi var ? Böyle diyorum ama kesin yine geri gelecek o duygu akımı.
Hayatıma bakıyorum da gerçekten birçok insanla hoş vakitler geçirebiliyorum ama yalnız kalıp düşündüğümde çoğu hayatımda kısa süre kalacak insanlar.Herkes eninde sonunda bir yerlere dağılıyor,dağılacak.Lise arkadaşlarım mesela, her ne kadar görüşmeye çalışsak da her tatilde git gide eksiliyor sayımız.Üniversite arkadaşlarımla şimdilik çok iyiyiz ama mezun olduğumuzda herkes gibi hayat kavgasına karışacağız.Sonra çoğu evlenir.Kimsenin birbirinden haberi olmaz.Aile için de bunlar geçerli.Ne zamana kadar birlikte yaşayacağız ki ? Ben bu yıl ayrı yaşamaya başladım bile.Abim de evlenir iki yıl içinde.Kardeşim de gider bir yerlere.Bir ağacın dalları gibiyiz her birimiz.Dallar büyüyor,yeni dallar oluşturuyor.Hepimiz gittikçe uzaklaşıyoruz.Her insan çevresindeki insanlardan uzaklaşırsa eğer bu da bir fırsat aslında.Aynen,bu şimdi geldi aklıma.Uzaklaşan herkes aslında farklı olan birine yaklaşıyor demektir.Waoow matematiksel bir şey var burada.Bir şarkıda geçiyordu '' Yakınlar,uzak oldu '' diye.Buna göre uzaklar da yakın olabilir.Kesinlikle bu böyle olmalı.Şu an yeni bir şey keşfetmiş gibi hissediyorum.Çok mutlu oldum birden heheh.Hayatta her şey olasılıktan mı ibaret yani ? Gece gece benim devreler yandı sanırım.Neyse bugün,bu gece mutluyum.Uzakların yakın olmasını bekleyeyim heheh ya da biraz yakınlara gideyim de çok beklemek olmasın :D
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder