Hoş Vakitler

Bu dünyaya katlanabilmenin en ideal yolu sanattan geçiyor.Türü hiç farketmez ama benim için müzik ve edebiyat başta.''Uğruna yaşanılacak şey nedir?'' diye sorsak,çoğu insan aşkı,sevgiyi söyler.Ama bunlar insana müthiş acılar yaşatıyorlar.Kim aşıkken çok mutlu ? En başından beri tedirginlik yok mu? En başından beri sonunu düşünmüyor musunuz? Her harekete,her söze farklı farklı anlamlar yükleyip iyice içinden çıkılmaz bir hale sürüklemiyor muyuz benliğimizi ? Peki sanat öyle mi ? Ruhunu tazeledikçe tazeliyor insanın.Aslında aşk ve sanatı karşılaştırmam absürt oldu biraz.Sonuçta sanatın ham maddelerinden biri aşk.Ama demek istediğim oluşma aşamasından ziyade sonunda bize yaşattıkları haz.Aşkın sonu pek iyi olmuyor,deneyimleyenler bilir.Aksine icra edilen bir sanatın sonucunda insan büyük keyifler alabiliyor.Neyse çok uzattım.Dün Birsen Tezer konserine gittim ve acayip keyif aldım.En sevdiğim şarkılarını ikinci yarı söylemeye başladı.Bas gitarist ile bateristin solo performanslarına bayıldım.Birsen Tezer'in ''Seher Vakti'' ve ''Aşk Bu Değil '' şarkılarındaki kanun performansıyla mest oldum.''Keşke sürekli böyle etkinliklere katılabilecek vaktim olsa'' diyerek içimden ne ahlar ettim.Bir de kendime ''şu an okuduğum bölümde değil de sanatla iç içe bir bölümde olsaydım'' diye kızdım biraz.Hobi olarak şu an hiçbir şey yapamıyorum.Geçen yıl keman kursuna gidiyordum ama bu yıl kayıt olmama rağmen gidemiyorum.Kitap bile okuyamıyorum.Kendimi avutmak için şiir kitapları alıyorum.Yarım kalma derdi olmaz diye.Ama canım neler neler yapmak istiyor.Ve ben şu güzelim gençlik yıllarımı fakültede çarçur ediyorum.''Şimdi bu durumdasın ama ileride çok rahat edeceksin.'' diyorlar.Tamam,rahat ederim ama zaman geçiyor.Uff neyse...Haftasonum sonuç olarak süper geçti.Bununla ben bir ay idare ederim artık.

Belki de yoktu sonumuz

Tünelin Ucu

Değişim rüzgarlarını başlattım ve kendime eziyet etmemeye karar verdim.Yoksa bu yolun sonu yok.Hababam Sınıfı'nda Şaban'ın ''Arkadaşlar,gelmeyin.Tünelin ucu b.mb.k bir yere çıkıyor.'' demesi gibi.Boşvereceğim bazı şeyleri ve hayatımdan birkaç kişiyi çıkaracağım.Yavaş yavaş yapacağım bunu.Bir anda kıyamam,sevdiğim insanlar çünkü.Sevdiğim oldukları için onları kırmamaya özen gösterirken hep kendimi kırılmış buldum ve bunu dillendiremedim de.Huyum kurusun.Konuşamıyorum böyle durumlarda.Anlasınlar istiyorum ama bu da çocukluk.Kim nasıl anlasın ben konuşmazsam,kırıldığımı söylemezsem ? Saçma bir durum benimkisi.İnsanlara çok bağlanmayacağım artık.En azından kendimden çok taviz vermemi gerektirecek kadar bağlanmayacağım.Bakalım yapabilecek miyim ? Beklenti dozumu da ayarlamam gerek.Önceden çok başarılıydım bu konularda.Son yıllarda bozuldum.Daha çok düşünür oldum,daha çok insani ilişkilere odaklandım.Ama ne olursa olsun başaracağım,aşacağım bu durumu.İçimi döktüm.Oh be rahatladım.Hadi bir şarkı dinleyelim ;)

Beş dakikada bir motorunun acelesine inat

Biniyorum meçhule ardımda martılar,telaş

Bırakıp gitmek var şimdi seni yarim

Dört yan ezan,vapur vapur,boğaz