Bugün başıma öyle bir olay geldi ki sormayın.Babamdan aldığım bir takım genleri daha da öteye götürdüm o derece.Şöyle ki babamda bir huy vardır:Telefonla biri aradığında sesinden tanıyamadığı durumlar olur ama çaktırmaz karşı tarafa,muhabbete olduğu gibi devam eder.Sonra 'kimle konuştum acaba' diye düşünür durur.Bense telefonla olan bu durumda biraz konuştuktan sonra ' kusura bakmayın ama bende telefondan ses algılama sorunu var,siz kimdiniz acaba' derim.Bugünkü olay bu yaşananların hepsini aştı.Hazır mıyız? Uçuşa geçiyoruz.
Bugün bankaya gittik teyzemle.Sıramızın gelmesini beklerken içeriye bir teyze,bir genç kız ve küçük bir kız çocuğu girdi.Yaklaşık bir saattir bankada olmamızın verdiği sıkıcı durum nedeniyle kendimi direk küçük kıza odakladım.Birlikte birbirimizin vaktini eğlenceli hale getirebiliriz diye düşündüm.Neyse küçük kız da benim gibi hınzır bir şey çıkınca bakışıp bakışıp gülüştük önce.Sonra yanındaki genç kızdan bir ses :'Feta abla,merhaba ' E tabii ki ben şok oldum.'Me e merhaba ' dedim ama inanır mısınız hiçbir yerden aşina değil gözüm.Hani ufacık bir şey bile canlanmadı.Sonra biraz düşüneyim diye sıra numaramıza bakıyormuş gibi yaptım,oyalandım.Yok,hatırlamıyorum.Bu arada küçük kız yanıma oturdu.Türlü hınzırlıklarla aklımı çelmeye çalışıyor.Tabii ben teyzeyle genç kızın konuşmalarını dinliyorum.Bu üçlü anne -kız-torun üçlüsüymüş ama torun oğlundan.Kız kendi işlemleri için görüşmeler yaptıktan sonra yanımıza geldi.'Okul nasıl gidiyor,kaç yıl daha kaldı ? ' vb. sorular sormaya başladı.Okuduğum bölümü falan biliyor,nerede kaldığımı biliyor.Şaşırdım.' Kim ,kim,kim?' diye kafayı yiyeceğim sonunda ama soramıyorum da.O kadar konuştuktan sonra yüzüne nasıl diyeyim 'Kusura bakma ama ben seni tanıyamadım' diye.Utandım,diyemedim.Yalnız kıza sorduğum birtakım sorulardan (durumu çaktırmayacak tarzdan) kendisinin kardeşimle yaşıt olduğunu buldum.Kardeşimle de üniversiteye kadar hep aynı okullardaydık ve onun sınıfındakiler beni tanırdı.'Kesin kardeşimin arkadaşlarından biridir ' diyerek onun arkadaş çevresini yoklamaya başladım ama yok,bulamıyorum kim olduğunu.Neyse araya bir sürü olaylar girdi.Bu arada biz küçük kızla bayağı muhabbeti ilerlettik.Bir ara küçük kıza 'Sen beni tanıyor musun?' diye bile sordum kimse duymadan.'Yooo,tanımıyooom ' dedi.Ee küçüğüm niye benimle bu kadar samimisin? Bizi gören kırk yıllık dost sanır o derece.Bankada bekleyişimizin ikinci saati dolmak üzere herkes pufluyor.Genç kızla tekrar muhabbetlere başladım.Bu arada ajanlık peşindeyim.Annesinin nüfus kağıdı kızın elinde ve ben de en azından soyadından kim olduğunu bulurum diye çırpınıyorum.Soyadını da gördüm zar zor ama yok,yine gelmiyor aklıma bir şey.Kendimden şüphe etmeye başladım.Bu derece hatırlamamazlık olamaz yani.Bankadaki işlerimiz bitti.Yolda teyzeme 'kızla muhabbet ettim ama kim olduğunu hatırlamadım ' diyorum.Bana 'Ne yani,o kadar şey konuştun kim olduğunu bilmiyor musun ?' dedi.Eve geldim,annemlere anlatıyorum.O sırada teyzem bana kızın adını annesinden duyduğunu söyledi.Ah be teyzecim niye önceden söylemedin ? Hoş söyledi ama bana yine bir şey hatırlatmadı isim.Annem,babam,teyzem,ben düşünüyoruz.Annem,kardeşime mesaj atıyor,soruyor derken aklıma geçen yılki servis geldi.Geçen yıl ben üniversiteye servisle gitmiştim.Bir saatlik yol.Servisteki kızları şöyle bir düşündüm ve evet hatırladım.Servisteki kızdı o.Ama ben hep yorgun olduğumdan genelde serviste uyurdum,kimseyle muhabbete girmezdim.Aslında servistekilerin çoğunu görsem tanırım,ismini hatırlamasam bile servistendi derim ama nasıl olduysa bu kızı hatırlayamadım.Sessiz sakin bir kızdı.Diğerleri gibi gürültücü değildi.Hatırladıklarım da zaten gıcık olduğum gürültücü tayfa.Günün sonunda hatırladım ya kızı artık unutmam.Bu gece de güzel uyurum :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder