Hayatı Anlamak

Lise yıllarımda elime bir gazete parçası geçmişti.Hani mor renkli,genellikle mağazalarda veya cafelerde, kenarda bir yerde duran gazetelerden...O dört sayfalık gazeteleri okumayı çok severdim.Hem renkli hem de içinde az ama öz şey barındırıyordu.İşte bir gün elime yine bu gazeteden geçmişti ve içinde o kadar anlamlı bir yazı barındırıyordu ki yıllardır o kağıt parçasını saklamama neden oldu.

Umarım hayatımıza bir şeyler kazandırır bu yazı ;) 

               

Buyrun :

''Bir yerlerde tıkanıp kaldığında hayat, soluk almak güçsüzleştiğinde,yüreğin susup mantığın sürüklemeye başladığında ayaklarını;

DAĞLARA DÖNMELİ YÜZÜNÜ İNSAN...

Yeni patikalar,yeni yollar seçmeli yüreğini ferahlatacak...

Yeni insanlarla tanışmalı, yeni keşifler yapacak...

Hep isteyip de bir gün yaparım diye ertelediği ne varsa gerçekleştirmeyi denemeli...

Her geçen gece ölüme bir gün daha yaklaştığını ve zamanın bir nehir,kendisinin bir sal olup da ; o dursa da yolculuğun devam ettiğini anlamalı...

Baş döndürücü bir hızla geçiyorsa birbirinin aynı günler,her akşam can sıkıntısıyla eve giriliyorsa,değiştirmeye çalışmalı BİR ŞEYLERİ ...

Küçücük şeylerle başlamalı belki,örneğin birkaç durak önce inip servisten,otobüsten yürümeli eve kadar.Yüreğine takmalı güneş gözlüklerini,gördüğünü hissedebilmeli...

Sağlığını kaybedip ölümle yüz yüze gelmeden önce değerli olmalı hayat ...!

İlla büyük acılar çekmemeli küçük mutlulukları FARKETMEK İÇİN..

Başkasının yerine koyabilmeli kendini...

Ağlayan birine ''GÜL'' ,inleyen birine ''SUS'' dememeli...

Ağlayana '' OMUZ'',inleyene ''ÇARE'' olabilmeli...

Şu adaletsiz,merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalı;Sevgisiz soysuz kalarak...

Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden,derin bir soluk alıp hapsetmeli kokusunu içine...

Güneşin doğuşunu sevmeli,arada bir seher yeli okşamalı saçını...

Karda,yağmurda;sevincine,coşkusuna

Fırtınada,borada;öfkesine,isyanına ortak olabilmeli DOĞANIN...

Bir çocuğun ilk adımlarıyla UMUDU,bir gencin düşüncelerinde GELECEĞİ,bir yaşlının hatıralarında GEÇMİŞİ görebilmeli...

Çalışmadan başarmayı,sevmeden sevilmeyi,mutlu etmeden mutlu olmayı beklememeli...

Çünkü hiç düşmemişsen; el vermezsin kimseye kalkması için...!

Hiç çaresiz kalmadıysan, dermanı olamazsın DERTLERİN ...!

Ağlamayı bilmiyorsan neşesizdir KAHKAHALARIN...

MERHABA dememişsen anlamsızdır ELVEDALARIN...!

Ne herkesi düşünmekten kendini ne de kendini düşünmekten herkesi unutmamalı...

Bilmeli:ÇOK KISA OLDUĞUNU HAYATIN;HEP ALMAK YA DA HEP VERMEK İÇİN...!

Sadece anlatacak bir şeyleri olduğunda değil;söyleyecek bir şey bulamadığında da dinleyebilmeli...

Aklı ve kalbi ile katılabilmeli sohbetlere...

HAFIZASI olmalı insanın ; hiç değilse aynı hataları aynı bahanelerle tekrarlamaması için...!

SORULARI olmalı YANITLARINI bulmak için bir ömür harcayacak...

DOSTLARI olmalı ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak ...

Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi ama kapasitesi sınırlı olmalı yüreğinin ki hakkını verebilsin SEVDİKLERİNİN...

Zaman bulabilsin bir teşekkür ve bir elveda için...

YAŞAM DEDİKLERİ BİR SINAVSA EĞER ASLA VAZGEÇMEMELİ SEVMEK VE ÖĞRENMEKTEN...

Ama herkesi sevemeyeceğini de,her şeyi bilemeyeceğini de farketmeli insan,tıpkı her şeye sahip olamayacağı gibi...

 ~~ ZAMANIN NİNNİSİNDE GEÇİRMEMELİ HAYATI .... ~~           '' 

                                                                                

''Alıntıdır.''