Hayatta

 Selam,

Bir buçuk yıldır buraya bir şey yazmadığımı farkettim.İş ,ders çalışma,gezme vb derken çok ihmal ettim burayı.Bir de hayatta çoğu şeyi umursamama evresine geçtiğim için sanırım yazı yazmayı azalttım.Önceden içimi dökmeye gelirdim.Artık içimde bir şeyleri biriktirmiyorum.Hayatımda özellikle son zamanlarda çok değişiklik oldu.İlk olarak uzmanlık sınavını kazandım ve Ocak'ta yeni hastanede işe başlayacağım.Asistanlık nasıl olacak ,bakalım.Çok heyecanlıyım.İkinci büyük değişim de bir ay önce evlenmiş olmam.Sade bir nikahla evlendim.Arkadaşlarla eğlence yaptık.Her şey çok güzeldi.Bugün tam bir ay oldu.Alışmaya çalışıyorum.Bazen çok zorlanıyorum.Yıllardır tek yaşamaya alışmış biriyim ve bu da davranış ve sözlerimde etkili oluyor.Benden biz olma yoluna doğru yavaş yavaş gidiyoruz.Ben her şeyi kendi başıma yapmaya alıştığım için prensesler gibi olamıyorum.Son zamanlarda karşıma dişil enerji,eril enerji ile ilgili yazılar düşüyor.Eril enerjiyle doluyum resmen.Bir şeye ihtiyacım olunca talep etmeyi sevmiyorum.Aksine kendim yapmayı seviyorum.Aman ben hep böyleydim zaten.Eşim de biliyor sonuçta bunu.

Hayatımda beni zorlayan diğer bir şey,kendi başıma yaptığım şeylerin eşimi etkileyip etkilemeyeceğini düşünmek.Çok yorucu gerçekten.Yine de insanın hayat arkadaşının olması mükemmel bir şey.Sevmek,sevilmek insana kendini çok iyi hisseettiriyor.Uzun zamandır son bir buçuk yılım kadar mutlu olmamıştım.Umarım her zaman beraber her şeyi aşıp birbirimize sevgiyle bakabiliriz.

Taşınma işlerine de hemen başlamam gerekiyor.Ayın son günü nöbetten çıkıp buradan ayrılış yapmam gerekiyor.Çok az vaktim kaldı.Nöbet harici zamanlarda arkadaşlarımla veda buluşmaları yapıyoruz.Dün iş arkadaşlarımla yemeğe gittik.Yemek sonunda bana hediye verirlerken kendimi tutamadım,ağladım.4 yıl boyunca bir aile olmuştuk.Beraber ne zorluklara göğüs gerdik.Pandemide birbirimizden başkasını görmedik.Hepsini çok özleyeceğim.Umarım yeni iş yerimde de karşıma güzel insanlar çıkar.Yeni gelişmelerle buraya daha çok yazmayı umuyorum.Kendinize iyi bakın.

I'm Alive

 En son Ağustos'ta buralardaydım.İş güç aşırı yoğunlaşınca ben de kabuğuma çekildim.Bugün ağlama duvarı olarak kullanmak istiyorum burayı.Ne yalan söyleyeyim neşeli zamanlarımda hiç yazasım gelmiyor.Hesap et kaç aydır huzurlu ve mutlu olduğumu.Üstelik bir sürü saçma sapan hastalıklarla uğraştığım halde.Lenfomanın kıyısından döndüm.Çok şükür.Korkmadım ama uğraşmak istemedim.Neden benim başıma geliyor diye çok sorguluyorum hayatı.Geçen ay İzmir'e doktorumun yanına gittim.Hormonal bir rahatsızlığım var ve bana, ''üzülerek söylüyorum,maalesef anne karnında bir şeylere maruz kalmışsın.'' dedi.Hamileyken üzüldüğü bir şey olur,geçirdiği bir hastalık vb.Ama büyük ihtimal üzücü bir olay yaşadı ve onun da bende etkisi böyle oldu.Yapacak bir şey yok.

Affedemediğim olaylar var.Asıl onun için geldim buraya.İçimi dökmem lazım.Temmuzda garip olan o ilişkim bitmişti.Bak mesela ondan burada da hiç bahsetmedim.İyiydim çünkü.Bitmesini ben istedim.Daha doğrusu bitmesi için zemini  hazırlayan karşı taraftı,cesaret eden ben.Arkadaş kaldık.Bu aralar arkadaşlığı da bitirmek istiyorum.Kendime bir yük gibi hissediyorum bu durumu.Ve  her an aklım,kalbim yine karışacak diye korkuyorum.Belki de karıştığı için arkadaşlığı da bitirme kafasına girdim.Onu affedemiyorum.Bu durum beni çok üzüyor.Ona bazen yok yere kötü davranmama neden oluyor ve ben onun canını yakmak istemiyorum.Off nefret ediyorum karmaşık olan her şeyden.Ben ilişkilerde basitliği seviyorum.

Güzel haberlere geleyim.İki ay önce hala oldum.Yeğenimi iki hafta önce görmeye gittim.Tam bıcırık,yerim onu.Umarım iyi bir insan olur ve iyi niyetli insanlarla karşılaşır.Bir an önce büyüsün istiyorum.Yürümeye başlasın,konuşsun.Onunla bir sürü aktivite yapmak istiyorum.Tabii o da isterse.

Doğum günüm geçen aydı.Arkadaşım Bursa'dan gelerek sürpriz yaptı.Çok güzeldi.Böyle sevilmek,düşünülmek çok güzel.27 oldum.Çok büyüdüm.27 ... Söylemesi bile zor.Kendime bakıyorum da hiç öyle hissetmiyorum.Zaten minyon olduğumdan belli etmiyorum yaşımı ama ben davranış olarak da 27 olgunluğunda hissedemiyorum.Bir ortamda garip şeyler yapan biri varsa o ben oluyorum genelde.Nöbetlerde yorulup da oturan arkadaşlarımı görünce bir şarkı açıyorum.''Hadi oturmaya mı geldik ?'' diye dansa kaldırıyorum hahah.Yalnız bu aralar sürekli evlilik muhabbeti yapmalarından sıkıldım.Yaş artınca illa evlenmek mi gerekiyor? Kadınlara bu baskı niye? 

Bu aralar sürekli İstanbul'a yenidoğan bebek sevkine gidiyorum.Her an patlayacak bomba gibiler.Yenidoğan yoğunbakımdakilerle tartışıyorum her seferinde.Neden helikopter ambulans ya da uçak ambulans ayarlanmıyor,diye.Kara yoluyla ambulansın arkasında o kadar saat sarsıntıdan zaten sıkıntı yaşıyorlar.Geçen götürdüğümüz bebek arrest oldu.Çok zordu o anlar.Bebeği geri döndürdük çok şükür.Ama neden böyle işkence ediliyor hem bebeğe hem bize anlamıyorum.Uçak veya helikopter ayarlanana kadar hastanede stabil bir şekilde kalması daha iyiyken en az 5 saatlik yolda işkence çekiyor.Hastanede arrest olsa müdahale etmesi daha kolay üstelik.Hareket halindeki ambulansta,minicik alanda ve saçma sapan milattan önce kalmış bir kuvözde o bebeğe müdahale etmenin zorluğunu anlatmama gerek yok sanırım.

Oh,bayağı içimi döktüm.Rahatladım.Kendinize iyi bakın.Sağlıcakla kalın.