Kendimce Seans

Son bir haftam derin düşüncelerle geçti.O kadar derinleşti ki, her şey sonunda birbirine bağlandı ve ortaya kocaman bir anlamsızlık çıktı.Farkında olmadan yavaş yavaş yine o hallere gelmişim.Evet,hani şu her şeyi akışına bıraktım diyen ama içten içe hesaplar yapan halime.Olayları,durumları,beklentilerimi,kısacası kendime dair her şeyi tekrar gözden geçirdim.Aslında içimde yer edinen ama dillendiremediklerimi ortaya döktüm.Bir anda her şey güzel gidiyorken bir anda bozuluyordu ya da tam tersi.Sürekli böyle oldu ve ben iyice çıkmaza girdim.Ama bugün bir şeyi fark ettim.Olanlar ben izin verdiğim için oluyor.Oysa ben sınırlarımı belirlesem hiç böyle olmayacak.Sorunum bazı durumlarda sınır koyamamak.Çözüm ,şimdilik yok.Çünkü bir anda yapamayacağım.O kadar cesur değilim.Ya da sadece yapmak istemiyorum.O yüzden yine her şeyi akışına bırakmayı seçiyorum.İnanıyorum ki bu sefer daha iyi olacak.

Şu an Roy Clark'tan ''Yesterday when i was young '' çalıyor.Yıllar önce bir film izlemiştim,orada çalıyordu.Filmi komedi sanarak açmıştım ve ağır dram çıkmıştı.Ağlaya ağlaya helak olmuştum.Bu şarkı da o zamanlar hep dilimdeydi.Bugün bir anda geldi aklıma.Yıllar çok hızlı geçiyor.Bugün bu düşündüklerim acaba yıllar sonra ne halde olacaklar ?