Şöyle Böyle

Bugün güzel bir ruh haliyle sana geldim blog.Aslında dün gece keman kursumun kapandığını öğrendim,üzüldüm ama geçti.Zaten devamsızlık yapan arkadaşlar yüzünden bir türlü ilerleyemiyorduk.Ama benim için orası gerçek dünyadan soyutlandığım bir yerdi,özeldi.Bir gün bile devamsızlık yapmamıştım.''Bu haftasonu eve gel'' diyen ebeveynlerimi hep ''kursum var'' diye reddetmiştim.Özleyeceğim orayı.

Yarın ders olmadığı için bugün eve geldim :D Bizimkiler şaşırdı tabii.Stres atmam lazımdı blog.Bu önümüzdeki dört günü  yalnız başıma geçiremezdim.Zaten sınavlara iki hafta kalmış,hepten bunalırdım yani.

Eve geldiğimde kahvaltı masası duruyordu.Hemen bilgisayardan eski şarkıları açtım.Bayılıyorum çay keyfi yaparken Zeki Müren dinlemeye.''Ah be Zeki Müren '' diye diye bitirdik çayları.Sonra kardeşime,abime sataşma faslı geliyor.İllallah dedirtiyorum onlara :D Kaç yaşına geldik hala aynıyız çocuklar olarak.Gerçi küçükken çok fena kavgalar ederdik.Artık sadece şakalaşıyoruz.Bir de muhabbet kuşu almışlar.Kuşa '' Anne acıktım '' demeyi öğretiyorlarmış hahah :D Hepsi birbirinden alem :D

Öyle işte blog.Çevrede ses duymak,yakınlarında birilerinin olduğunu bilmek güzel.Tabii ben iyice yalnız yaşamaya alıştım ama insan sosyal bir varlık unutmayalım. ;) Bir Zeki Müren mi dinlesek ?

Zeki Müren - Mihrabım Diyerek