Şöyle Böyle

Bugün güzel bir ruh haliyle sana geldim blog.Aslında dün gece keman kursumun kapandığını öğrendim,üzüldüm ama geçti.Zaten devamsızlık yapan arkadaşlar yüzünden bir türlü ilerleyemiyorduk.Ama benim için orası gerçek dünyadan soyutlandığım bir yerdi,özeldi.Bir gün bile devamsızlık yapmamıştım.''Bu haftasonu eve gel'' diyen ebeveynlerimi hep ''kursum var'' diye reddetmiştim.Özleyeceğim orayı.

Yarın ders olmadığı için bugün eve geldim :D Bizimkiler şaşırdı tabii.Stres atmam lazımdı blog.Bu önümüzdeki dört günü  yalnız başıma geçiremezdim.Zaten sınavlara iki hafta kalmış,hepten bunalırdım yani.

Eve geldiğimde kahvaltı masası duruyordu.Hemen bilgisayardan eski şarkıları açtım.Bayılıyorum çay keyfi yaparken Zeki Müren dinlemeye.''Ah be Zeki Müren '' diye diye bitirdik çayları.Sonra kardeşime,abime sataşma faslı geliyor.İllallah dedirtiyorum onlara :D Kaç yaşına geldik hala aynıyız çocuklar olarak.Gerçi küçükken çok fena kavgalar ederdik.Artık sadece şakalaşıyoruz.Bir de muhabbet kuşu almışlar.Kuşa '' Anne acıktım '' demeyi öğretiyorlarmış hahah :D Hepsi birbirinden alem :D

Öyle işte blog.Çevrede ses duymak,yakınlarında birilerinin olduğunu bilmek güzel.Tabii ben iyice yalnız yaşamaya alıştım ama insan sosyal bir varlık unutmayalım. ;) Bir Zeki Müren mi dinlesek ?

Zeki Müren - Mihrabım Diyerek

Gönlümle Baş Başa Düşündüm Demin

Düşünmenin manasız olduğu şeyleri düşünmeye başladım yine.Düşünüp düşünüp hiçbir sonuca ulaşmayan ama saatlerce kendimi düşünmekten alıkoyamadığım şeyler ... Sevmiyorum bu zamanlarımı.Çünkü kendime öz eleştiri yapmama neden oluyor ve bunun sonucu da benim açımdan pek iyi olmuyor.Kendime aşırı yükleniyorum.Değiştiremeyeceğimi bildiğim şeyleri bir bir ele alıyorum.Kendime kızıyorum sonra.Yaşça büyük insanların ''Şimdiki aklım olsa '' diyerek başladıkları cümlelerden kuruyorum bazen.Ama şimdiki aklım olsa da başka şeyler yapacaktım ve o zaman da onlar için bu tarz cümleler kuracaktım.Bildiğin kısır döngü oluyor.İşte o yüzden düşünmenin manasız olduğu şeyler diyorum bunlara.Ne yaparsam yapayım değişmeyecek bazı şeyler.Ama değişmeyecek şeyler sayesinde değiştireceğim şeyleri buldum.En azından bu iyi.

Geçende bir arkadaşıma bir soru sordum.Sanırım amacım benim bir zamanlar o soruya verdiğim cevaba benzer bir cevap vermesini umup içimi rahatlatmaktı.Ama çok farklı bir cevap verdi.Hem de ondan,özellikle ondan gerçekten de hiç beklemeyeceğim bir cevap.Şok oldum.Aslında şu anda ben de öyle düşünüyorum ama tecrübelerime dayanarak öyle düşünmeye başladım.Yani şimdiki aklımla düşünüyorum (!).Arkadaşımın verdiği cevaptan sonra bu düşünme sürecine girdim işte.Kendime kızma nedenim de düşüncelerimin uzun sürmesi,verdiğim anlık kararların aslında gerçek kararlarım olmaması buna rağmen acele edip bir karar vermeye çalışmam ve hakikate ulaşma sürecimin geç kalmalara neden olması... Geç kalıyorum,yetişemiyorum dünyanın hızına.Bir sorunun cevabını ararken ben,diğerleri başka sorularla boğuşuyor oluyor ve ben bu konularda hep sınıfta kalıyorum.