Feta İsyanlarda ...

Arkadaş ne boş insanlar var ülkemde.Saatlerdir okuyup okuyup gülüyorum paylaşılan bir yazının altındaki yorumlara.Ağlamam gerek aslında ama bu hale getirdiler beni-bizi.Akılsızlıklarına mı yanayım ? Biri bir laf atar diğeri ona trollük yapar ona mı yanayım ? Cidden bu kadar boş mu kafalarınız ? Niye ülkemde herkes birbirine bir şeyler ispatlama adına uğraşıyor ? Kimin neler çevirdiğini nereden bileceksiniz de bu kadar emin konuşabiliyorsunuz ? Hayır bir de öyle bir savunmalar oluyor ki şaşıyorum..Bir kere oturup düşündü mü acaba böyle davrananlar ? ''Ya nasıl bu kadar emin olabiliyorum da savunuyorum'' diye ... İnsan bazen kendinden bile şüphe ediyor be.Onu ya da bunu körü körüne savunanlar neyin kafasında ? Yeri geldiğinde kendi çocuklarınızı savunmazsınız ama maşallah elaleme gelince olay herkes avukat kesilir başımıza.Acıyorum ... 

Sahil Sakin ve Sessiz ...

Bugün bir durgunluk var üzerimde.Tarihe bakıyorum evet günlerden pazar.Normal yani böyle hissetmem.Cumartesilerim neşeli,pazarlarım da hüzünlü geçiyor son yıllarda nedendir bilinmez.Okul olmayınca günlerin ne olduğuna da bakmıyor insan.Ama pazar kendini hissettiriyor,sağ olsun.
Bugün bir şarkı keşfettim.Dinledikçe dinledim.Aynı zamanda oturduğum yerden duvardaki küçüklük fotoğraflarıma baktım,anılara daldım.Bir fotoğrafım şarkıyla çok uyumluydu.O zamanı düşündüm tekrar.Sonra aynı yerde(sahilde) geçen başka zamanları.Arkadaşlarıyla pikniğe giden Feta,top oynayan Feta,şapkasını takmış, kumlara oturmuş, güneşin batışını izleyen Feta ... Kısacası küçük Feta'yı düşündüm.Birden o sahilin geçen yılki görüntüsü geldi aklıma.Sinirlendim,üzüldüm.İnsan bıraktığı her şeyi yine eskisi gibi bulmak istiyor ama yıllara yenik düşüyor maalesef.Neyse dedim belki daha da bozmamışlardır diyerek yeni fotoğraflarına baktım.Bakmaz olaydım.Sanırım o kumsaldan benim hatırladığım pek bir şey kalmayacak bu gidişle...İsyan ettim kendi çapımda.Üzgünüm şimdi.Bazı şeyler değişsin istemiyorum.Sevdiğim,huzur bulduğum,gitmesem de görmesem de hissettiğim şeylerin değişmesini istemiyorum.Öyle işte, bir şarkıdan buralara kadar geldim.
Sonrasında Instagram'dan fotoğraflara baktım.Birden tüm insanlardan tiksinme geldi.''İnsanları sevemem '' dedim kendime.Sevmek ... Bunu da binlerce kez düşünmüşümdür ama bugünkü gibi hiçbir zaman hissetmemiştim.Korkmadım değil.'' İnsanlığımı mı kaybettim acaba ? '' diye kendimi sorguladım.Ama böyle hissetmeme neden olan şeydi insanlar.O yüzden kendimi çok da suçlu hissetmedim.Zaten bu hisler de kısa sürdü.Yerini ''Sevgi ne ? '' sorusuna bıraktı ya da aşk falan işte.Sevgiden girince aşk da bir yerde işin içine giriyor düşüncelerimde.Düşündüm ki iki insan birbirini her türlü benimsemek zorunda mı ? Sonuçta bana uyan karşı tarafa uymazsa veya tam tersi bir durumda katlanmak zorunda mıyım o insana ? Bir tarafım'' Eğer seviyorsan her şeyiyle kabul etmelisin ''diyor ama diğer tarafım'' Neden böyle bir şey yapasın ki ? Hayata bir kere geliyorsun.Bir insana her türlü katlanmak zorunda değilsin'' diyor.Ama şöyle bir şey de var kimse mükemmel değil.Öyle ama herkes kendini mükemmelmiş gibi göstermeye çalıştığı için bu karışıklık var zaten.Tanıdığını sandığın kişiyi aslında hiç tanıyamadığını, ona tüm duygularını verdiğinde anlıyorsun çoğu zaman.Oysa iyi,kötü,çirkin hallerini hiç saklamasalar, sevgi daha gerçek olur.Çünkü her halini bilip de seversen bir insanı, bir hatasında ya da sana uymayan bir durumda onu terk etmeyi düşünmezsin.Bilirsin çünkü sen onu öyle sevmişsindir.Hem yukarıda dediğim gibi hayata bir kere geliyorsak eğer bir insanı sevmeyi göze alabilmeliyiz.Katlanamam ben deyip kaçmak olmaz.Tabii burada kötü şeyleri kastetmiyorum.Eğer bize zararı dokunacak davranışlar veya benzer durumlarda onun adı artık sevgi olmaz saplantı olur.Bırakmayı da bilmeli insan.Çünkü kimse bizden değerli değil.Özetle sev,sevil,neşelen :) 

Ben Dünyadan Bihaber Bir Çocuğum ;)

Öyle dalmışım ki bu akşamüstü,

Komşu arsadır gözümde gökyüzü.

Ben dünyadan bihaber bir çocuğum,

Kayıp zıpzıplarımı arıyorum.

Koşun çocuklar, koşun komşu kızlar,

Avuçlarıma sığmıyor yıldızlar ...

                                              Cahit Sıtkı Tarancı

Wedding Cake ^^

Scenery of Riding Bicycle - Wedding Cake

Şarkıyı maalesef başka sitelerde göstermiyor.

O yüzden Youtube'da izle derseniz süper olur :)

İyi dinlemeler ^^

Şarkının en orijinal hali Connie Francis'e aittir.1966 yılında Connie Francis'in söylediği şarkıyı ,Twin Folio isimli Kore folk müziği grubu,1969 yılında Korece sözlerle yeniden yazmıştır.

Şarkı Scenery of Riding Bicycle grubu ile günümüze uyarlanmıştır.

Çevirisi 

Düğün Pastası 

Şimdi derin ve sessiz gecede pencerelere vuran ses

Uyku tutmaz,uyandım ve pencereleri açıp aşağıya baktım

Hiç kimse orada değildi ama ortada yalnız kalan düğün pastası

Kim bıraktı biliyorum : Benim geçmiş hüzünlü aşkım...

Bu gece geçerken ben istemediğim birine gidiyorum

Gözyaşlarım dökülüyor,birine gidiyorum ama o sen değilsin

Bu gece geçerken ben sevmediğim birine gidiyorum

Son kez sadece bu seferlik bana yüzünü göster aşkım 

Güle güle aşkım,Beni lütfen hatırla *2

Acıyan kalbim,kalpsiz şafak çanının uzaktaki sesini önemsemiyor

Güle güle aşkım ,Beni lütfen hatırla

Hayal kırıklığı içinde,özlediğim yüzünü görmek umuduyla pencereden baktım

Güle güle aşkım,Beni lütfen hatırla

Çoktan kaybolmuş yüzün hiçbir yerde bulunamadı

Güle güle aşkım ,Beni lütfen hatırla

Orada kalan düğün pastası bakıyor,gözyaşlarım durmadan akıyor

*2

Hoşça kal ...

Güle güle aşkım,beni lütfen hatırla ...

Hoşça kal ~~ 

                                                 Çeviri : Feta 

Kedicik ...

Seni diye tuttum kedimi, dizlerime yatırdım
Seve seve tüylerini uykulara götürdüm
Çekmecemde resmin vardı, baka baka bitirdim
Gözlerimle sana güller, papatyalar getirdim...

        

Ezginin Günlüğü - Yan Kalbim