Haftasonum spor yapmakla geçti.Bisiklet sürdüm,tenis oynadım.Eğlendim bayağı.Evde olmayı çok seviyorum ama artık kafam çok rahat değil.O yüzden eve ne kadar geç girersem o kadar iyi.Direkt gelip uyumak mükemmel bir şey ama psikiyatristlere göre bu depresyon belirtisi olabilir.Olsun.Zaten aklıma bu aralar geçen yılın bu zamanları gelip duruyor.Sorgulamalarım başlıyor.Çok ama çok zor bir dönemdi.Üzerine iyi kötü çok şey yaşandı.Ama zamanı tam bir yıl öncesine alıp gerçeklerle yüzleşmemeyi isterdim.İnsanlara güvenimin yitip gitmemesini isterdim.Hiçbir şey eskisi gibi olamıyor.O coşkulu halim,ne güzeldin.Neyse ,yine bir hüzün yaratmayayım geçmiş gitmiş şeylerden.
İş yerinde mobbing devam ediyor.Sıktılar iyice.Benim üzerimde başlayan mobbing süreci tüm ekip arkadaşlarıma sıçradı.Ceza vermekle tehdit ediyorlar.Zaten zamanında verdiler.Yemek cezası.Böyle saçma bir şey ben görmedim.24 saat nöbet tutan insanlara yemek cezası vermek bir bizim ülkeye has bir şeydir sanırım.Böyle işle ilgili sorunlarımdan çok bahsetmiyorum ama bir dönem beni yıldırmışlardı.Sağlık sistemi çok kötü.Hekimin hekime uyguladığı mobbingi kimse aşamaz herhalde.Sırf üstün görünmek için ezmeye çalışmak nedir? Amaç hastalara yardım etmek olmalıyken bizimle uğraşan o gereksiz hekimler ve yöneticiler,sizlerle meslektaş olduğum için utanıyorum.Keşke insan olabilseydiniz...
Bir şiir var.Deniz Durukan'ın Aşşşk şiiri.Bir iki dizesine bayılıyorum.
Kaldır eteğini ayla!
Aşk hiçbir şeydir,beraber uyumaksa tecrübe...
Ayla! Bazen atlamak istiyorum aşağıya
Gecikmeli de olsa Orhan Veli'mi analım ...
Şiir ile kulağımızın pası silindi, teşekkürler. Yaşam devam ediyor tatlısıyla, acısıyla.
YanıtlaSilRica ederim.Kesinlikle çok haklısınız :)
YanıtlaSil