Bekle Beni İzmir

Keyfim yerinde.İşin özü kabullenişte sonrası huzur.
Haftaya iki günlüğüne İzmir'e gideceğim.İlk gün kendi başıma tur yapacağım ,diğer gün bir arkadaşımla buluşacağım.Umarım her şey yolunda gider.Gezmeyi çok seviyorum.Eskişehir'deki eğitim bünyeme o kadar iyi geldi ki o pozitiflik sayesinde işimde de şansım döndü.Nöbetlerde o kadar vaka çıkmamaya başladı.Farkettim ki ben huzurlu olduğum zaman hayatımdaki her şey yoluna giriyor.Arkadaşım yanımdayken huzurluydum ve o zamanlar da nöbetlerim çok iyi geçerdi.Sonra o gitti ve bir anda her şey bozuldu.Ben onun şansına bağlıyordum ama değilmiş.Bu tamamen benim iç dünyamla alakalı.
İzmir için kendime özel müzik listesi hazırlayacağım.Önceliği Dario Moreno'ya vereceğim.Her akşam votka,rakı ve şarap diyeceğim.Çok heyecanlıyım.Benim için gelenekselleşti bu.Bir şairin ya da şarkıcının adının anıldığı ya da eserlerinde geçen yerlere gittiğimde onlara ait bir şeyler yaparım.Şiirlerinden okurum veya şarkılarını dinleyip,söylerim.Mesela Gülhane Parkı'nda Nazım Hikmet'i ''Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda '' diyerek anmıştım.Bayılıyorum böyle anmalara.
İzmir'de okuyan ama şu an Kıbrıs'ta bulunan bir arkadaşımla görüntülü görüşme yapacağız.Onun sevdiği,özlediği yerlere gideceğim.Yalnız kendime henüz güzergah belirlemedim.Yılbaşı bir geçsin onu da ayarlayacağım.
Yılbaşı için dışarıda bir planım yok.Zaten evde geçirmeyi daha çok seviyorum.Yarın evi temizleyeceğim.Akşam da mum ışığında müzikli keyif yapmayı düşünüyorum.Ama biliyorum ki en yakın arkadaşımı özleyeceğim o an.Her yıl onunla yapardık bu etkinliği.Işıkları kapatır,mumları yakar ve müziği açardık.Geçmiş yıla bol kahkahayla isyan ederdik.Gece yarısı olduğunda da mutlaka dışarı çıkar  sevdiğimiz yerlere giderdik.Yılbaşına özel kar yağdı mı da değmeyin keyfimize.Yarın akşam onunla da görüntülü bir görüşme ayarlamalıyım.Güzel olacak her şey ...

Take Me Home

Eksik bir şey mi var ? 
Eksik bir şey var ama ne ?
Dört gün boyunca Eskişehir'de eğitimdeydim.Son zamanlarda ne kadar sıkıldığımı anlatmıştım.Ortam değiştirmek çok iyi geldi ama geri döndüğümde maalesef aynı hisler başladı.
4 gün boyunca çok rahattım.Otele eşyalarımı bırakır bırakmaz kendimi sokaklara attım.Suratımda aptal bir sırıtış vardı.Diyorum ya ortam değiştirmek çok iyi geliyor bana,bir anda özüme dönüyorum.Yürüdüm,yürüdüm.Yürüdükçe açıldım,''oh be '' dedim.Sevdiğim,özlediğim insanlara mesaj attım.İçimdeki bu coşkuyu paylaşmak istedim.Kalabalıklara karışıp güzel hisler içinde kayboldum.Eğitimde de bir sürü insanla tanıştım.Yeni insanlar da bana çok iyi geliyor.Hepsi de meslektaşımdı.Aynı dili konuşmayı özlemişim.Çok iyi bir hoca ile dertleştik.İnsanların cahilliğinden tutun da vurdumduymazlığına kadar her konu hakkında.Yapacak bir şey yok maalesef.Kitaplara bile ne kadar zam geldi.İnsanların zorlanmasını anlayabiliyorum ama yine de ellerinden geleni yapsalar,içlerinde okuma isteği,öğrenme isteği olsa bir şekilde kitaplara ulaşabilirler.Neyse bu çok ayrı ve geniş bir konu.Değerlendirilmesi için birçok faktörün sorgulanması gerekiyor.
Eğitimin son gününde hem yazılı hem de sözlü sınav olduk.''Kendi üniversitemden mezun olduğum yetmedi bir de Eskişehir'in hocalarından sözlüye gireyim.'' dedim.😜 Son gece mecbur ders çalıştım.Sınav sonrası yeni tanıştığım bir arkadaşla vaktimiz yettiği kadar şehir turu yaptık.Gitmek istediği bir yer vardı ama tek gidemeyeceğini söylüyordu.Beraber gidebileceğimizi söyledim.O istediği yeri gezerken ben de birkaç müze gezdim.Çok iyi oldu ikimiz için de.
Şimdi evdeyim.Dün akşam trenle geldim.Bugün de doktora gittim.Biraz üzüldüm ama aslında kötü bir durumum yok.Sadece hasta olmayı kabullenemiyorum.Ömür boyu yediğime içtiğime dikkat etmem gerekiyormuş,akşam 9'dan sonra yemek yememem gerekiyormuş,kilo almamalıymışım (bu aralar kilo almaya çalışıyordum) ve birkaç şey daha.40 kilo bir insanım zaten ve yediğime içtiğime her zaman dikkat etmişimdir.İşte insan soruyor :'' O zaman neden ben? '' O hastalığın profiline hiç uymuyorum aslında.Of neyse bugün bu yüzden hüzünlendim işte.Sonra düşündüm '' Feta ne derdin var bu hayatta ? '' Şu an aktif bir derdim yok ama bir şeylerin eksikliğini çekiyorum sanki.Garip bir duygu.Hani derler ya ''Yanımda o olsun bana bir şey olmaz.'' Aslında öyle biri var hayatımda ama yanımda değil.O mesele de karışık.Sanırım benim asıl derdim şu an belirsiz bir hayatın içinde olmam.Belirsizlikten her zaman nefret etmişimdir.Bir olay varsa hemen çözülmeli,her şey hızlıca halledilmeli ama bu memurluk meselesinde maalesef öyle olmuyormuş.Bana göre değil.Kendime alternatif yollar bulmalıyım ama bir bezmişlik var üzerimde.Geçen gece rüyamda o insanla kendimi gördüm.Bu yaşta emekli olmuştuk.(Mesleğe başlayalı iki ay oldu sadece) Nasıl seviniyordum anlatamam.Gerçi sevinme nedenim onun yanımda olmasıydı ama olsun emeklilik de çok iyiydi. Göçebelik bitip yerleşik hayata geçsem çok güzel olacak.Merak ediyorum ne olacak hayatımda ? Umarım yeni yılda her şey gönlümüzce olur...

Kır yolları beni eve götürün

Ait olduğum yere ...

Aklımın İplerini Saldım

Eski döngüme girdim yine.Kararlar alıp bozduğum bir dönem vardı.Sürekli aynı konu hakkında bir sonuca ulaşıyordum ama bir türlü uygulayamıyordum.Biliyor musun geçtiğimiz yıl bu zamanlar benim için çok güzel geçmişti.Geçen yıl birkaç aylığına tüm o kararları unutmuştum.Gerçekten çok huzurlu ve güçlü hissettiğim zamanlardı.Her şey bir şeyi öğrendiğimden beri kötü gitmeye başladı.Anı yaşamam gerek diyerek çıktığım bu yolda anı yaşamanın bir yerden sonra patladığını gördüm.Anı yaşamak yetmiyor.Bir yerde beklentiler,kaygılar işin içine giriyor.O huzurlu anlar beni öyle bir beklenti içine soktu ki tüm duygularım coştu.Her şeyi coşkuyla yaptım ve duvara tosladım.Hem de birden fazla kez.Yine devam ettim.Ama bu döngü artık beni yıpratmaya başladı.Dün tekrar geçmişteki o kararlarıma benzer bir karar aldım.Uygulayabilecek miyim bilemiyorum.Bu kadar düşünce aklımdayken ve sürekli güzel anlarımı düşünüyorken zor ama deneyeceğim.Kendime kızıyorum.Hem de o kadar çok kızıyorum ki böyle iradesiz olmadım hiçbir zaman.Kararlarım her zaman kesin ve netti.Bu meselede niye öyle olamıyorum? Her şeyi anlıyorum.Denilen ve yapılan tüm hareketleri anlıyorum.İşte sorun da bu zaten.Anladığım için kesin ve net olamıyorum.Bu konuda niye bu kadar başarısız oldum ? Gerçi başarısızlık denilemez.Diyorum ya her şey çok iyi gidiyordu aslında ve biliyorum beni üzen şeylerin bilerek yapılmadığını ama bilmiyorum artık hiçbir şeyi.Şu çelişkili cümle gibiyim işte,biliyorum ve bilmiyorum...
Edirne'yi çok özledim.Burada kafam attığında çekip gidecek bir yer keşfedemedim.Bisiklet turları yapamıyorum.İçim sıkılıyor.Ormanın derinliklerine kendimi atmak istiyorum.O bisiklet turlarıyla ben normale dönerdim.Burada ben normale dönemiyorum.Nöbetlere gittiğimde ya da kurslara gittiğimde iyiyim aslında ama bu eve girince dayanamıyorum.Sessizlik ağır geliyor.Edirne'de de bir dönem böyleydim.Tek başıma eve çıktığım zamandı ve aynı dönem bir ayrılık yaşamıştım.Çok zordu işte o dönem ama kendimi ne zaman kötü hissetsem gideceğim bir yer vardı,bir dostum vardı.Sadece giderdim yanına ve beraber zaman geçirirdik.Bana çok iyi gelirdi.Özlediğim insanlar ve özlediğim aktiviteler var anlayacağın.Ama merak etme bunu da aşacağım.Yeter ki  bu sefer verdiğim kararda daha net olabileyim.Kendimi daha çok düşüneyim.Evet,anahtar kelime bu :Kendini daha fazla düşünmelisin Feta.Aklının iplerini sal gitsin ...