İçimden Geldi

Fark ettim de insan kötü zamanlarında daha çok şey düşünüyor.Hayatın anlamını o zamanlarında daha çok irdeliyor.Ama hayat normal akışında ilerlerken hiç aklımıza gelmiyor böyle sorular.Bazen oturup saatlerce düşünmek istiyorum eskiden olduğu gibi ama bir başlık açamıyorum,konuya giriş yapamıyorum.Yapsam da biraz sonra ''zamanında çok düşündün her şeyi boşver ,boşverip yaşa'' deyip geçiyorum.Yanlış yapıyorum.Boşvermek aslında hayattan elimi eteğimi çektim demek.E böyle bir şey yapmadığıma göre tekrar bazı şeyleri gündemime getirmeli ve irdelemeliyim.Bu aralar kendimi sorguya çekmeliyim.Bazı davranışlarımı sorgulamalıyım ve altta yatan nedeni bulmalıyım.Bunca yıl yaptığım bu öz eleştiriler aslında hep aynı kapıya çıktı ama yine devam edeyim,belki bu sefer farklı bir şey çıkar ortaya.

Bu sabah feci bir boğaz ağrısıyla uyandım.Sesimi değiştirmişti.Böyle giderse sonum kötü.Oysa kendime çok iyi bakıyorum.Her gün zencefilli limonlu çay yapıp içiyorum.Bol c vitamini alıyorum.Daha ne yapayım anlamadım ki.Geçen hafta boğazımda sürekli yutkunma ihtiyacı ve geniz akıntısı hissedince doktora gittim,kronik faranjitsin dedi ama henüz hastalık yok dedi.Kronik bir şeylere fena uyuz olurum.Bu kronikliği yenerim ben dedim ama halim bugün ortada :D Sesim tamamen yok olmasa bari...

Geçende üstlerimden çok güzel övgüler aldım.Ömrüm boyunca zor anlarımda hatırlayıp mutlu olurum artık.''Vay be Feta sen neymişsin ''derim kendime.Acil stajında ayın internünü seçmeye başlamışlar ve ben bunu tesadüfen  sosyal medyada gördüm.Bizim zamanımızda böyle bir şey yapmamıştınız diye sitem etmiştim ama bana ''sen yılın internüsün'' dediler.Böyle bir mutluluk ben görmedim.Sevdiğim insanlardan övgü almak beni inanılmaz motive ediyor,çok sevindiriyor.Ertesi gün rastlaştık onlarla ve bana ''Acildeki ruhunu asla kaybetme''dedi içlerinden biri.Kaybediyorum açıkçası çünkü o ruhum orada çalıştığım insanlarla öyle coşup kabarmıştı.Sonraki stajda ne kadar öyle olmak istesem de üstlerin kötü davranışlarından bir türlü havaya giremedim.Nöbet arkadaşlarımla kendi çapımızda dalgalarını geçip kendimizi eğlenceye vurduk yoksa çekilmezdi.İnsanda bitiyor her şey.Çalıştığın iş ne kadar seni yorsa da ekip arkadaşların iyiyse,onlarla ne kadar uyumluysan hiçbir şey dert olmuyor.Umarım hayat karşıma acildeki gibi bir ortam çıkarır.