Kolombiya ve Kahve

Şu an Kolombiya'ya gitmek istiyorum.Işınlasalar beni süper olurdu.Ne zaman Gabriel Garcia Marquez'in bir romanını bitirsem böyle oluyorum.Ben de o romandaki sokaklarda dolaşmak istiyorum.Renkli hayata karışmak istiyorum.
Yıllar önce bir etkinlikte Kolombiyalı yaşıtım biriyle tanışmıştım.Kolombiya'nın kahvesinin,dünyanın en iyi kahvesi olduğunu o zaman öğrenmiştim.O arkadaş da bana kahve yapacaktı ama kahve kalmamıştı.Bunun üzerine biraz dolaşıp gelmemi sonra kahveyi yapacağını söylemişti.Ama ben o etkinlikte heyecanla oradan oraya koştururken unuttum bu kahve mevzusunu.Hatırlayıp gittiğimde de o çocuk orada değildi.Şimdiyse ne zaman bir kahve içsem aklıma Kolombiyalı geliyor ve ah diyorum o kahveyi içemedim.Sonra yanımda kim varsa bu hikayeyi anlatmaya başlıyorum.

Unutursam Fısılda

Kendine ait sevmediğin,kötü bulduğun bir özelliğini birisiyle paylaştığında o kişinin bunu sizin yüzünüze vurması kaçınılmaz oluyor nedense.Şaka gibi hem de.Gün geçmeden yüzünüze vurulması hepten ironik.Ne yapayım ben de böyle böyle büyüyorum.Bu tatsız mevzuyu da şimdilik pas geçiyorum.

Unutursam Fısılda'yı izledim.Duygularım coştuğundan olsa gerek filmin ortasında başladım ağlamaya,sonuna kadar sürdü.Aklıma başka şeyler de geldi,içimde-dışımda ne varsa gözyaşlarıyla birlikte koyverdim.
Filmi çok beğendim.Müzikleri zaten bir harika ama oyuncular da muhteşemdi.E bir de Çağan Irmak yönetiyor,daha ne olsun.Bir zamanlar Hanımağa (Üvey Baba) rolüyle gönlümde taht kuran Işıl Yücesoy'a bayılıyorum.Her ne kadar son yıllardaki dizilerde rollerini beğenmesem de benim için yeri ayrı.Bu filmde de ablalığı öğretiyor bize.Başrol zaten Farah Zeynep Abdullah.Rolünün hakkını vermiş bence.Ani çıkışları çok yakıştırıyorum ona.Sadece bir sahneyi beğenmedim.Çok yapmacık geldi.Olmasa da olurmuş ama başrolün ani çıkışlarına ayak uydurmak için yapılmış gibi.Neyse,genel olarak beğendim.Ruh halime de iyi geldi.

Varsın Olsun

Hayatını kendi eliyle drama çeviren bir başka manyak var mıdır şu dünyada ? Beklentimi karşılamayacağını bildiğim bir karar aldım ve uygulayacağım.Sonunu merak ediyorum.Gençliğin verdiği gazla ilerliyorum.Çok fena toslayacağım.Kazasız,belasız yıkıntıların arasından kurtarabilirim umarım kendimi.Yazarken bile kendime '' psikopat mısın Feta? '' diye soruyorum.Sonu belli,acı olacak bir şeyi neden yaşamak istiyorum? Bilmiyorum... Hayat beni zayıf noktalarımdan yakalıyor.İrademi kırıyor.O inatçı,dediğim dedik,kimseye eyvallahı olmayan Feta gidiyor.Yerine çok başka bir insan geliyor.Yaşayıp görmek istiyorum.Hayat dediğin nedir ki ? 

Bu ay Ezgi'nin Günlüğü'nden Kopan Bağ şarkısını seçiyorum.Maalesef solisti Eylem Atmaca Şubat ayında gruptan ayrıldı.Sesini çok beğendiğim bir sanatçı kendisi.Umarım sesini bizlere duyurur ileride.

Şarkını sözleri Turgut Yarkent'in şiirine ait.

Değmeyin Keyfime :)

Bugün tatlı bir heyecanla uyandım.İçim kıpır kıpırdı ve acayip enerjiktim.Dünkü gerginliğim bir anda kendiliğinden geçti.Aslında market alışverişine çıktım,sanırım onun etkisi oldu.Sonra üstüne yemek yapıp arkadaşları davet edince gerginlik falan kalmadı.Bugün de ders iptal oldu.Keyfim daha da arttı.Bisiklet sürmeye gidecektim ama rüzgar var biraz ve ben grip oldum.Üç gündür feci öksürüyorum.Bu havada da hiç çekilmiyor hastalık ama neyse keyfimi kaçıramaz bugün hiçbir şey ;)

Opps !!

Güçlü bir insan olduğumu hissetmem lazım.Yine kaldım birkaç soruyla baş başa.Mutlaka cevapları bulmam gerekiyor.Kendimi bazen oyuna getiriliyormuş gibi hissediyorum.Bir anda oluşuyor bu duygu.O an çevremdeki herkesten uzaklaşmak istiyorum.Bir başıma kalıp mantığımın tekrar gelmesini bekliyorum.Şu an kendimi tekrar mantığımla buluşturmaya ihtiyacım var.''Umrumda değil hiçbir şey'' diye haykırasım var.Her şeyin üstesinden gelebilen bir başrolün olduğu bir film izleyip gaza gelmeliyim belki.Ama sanırım en etkilisi yarın bir tur düzenlemek olacak.Kendimle baş başa kalıp doğaya kucak açmalıyım.Sessizliğin içinde kendi sesimi duymalıyım.Zor olan bir şey yok sadece zorlaştıran etmenler var.Onları yok etmeliyim beynimden ve kendime gelmeliyim.Haydi Feta,başarabilirsin ;)

Ben Gamlı Hazan

Türk Sanat Müziği'ne dönüş yaptım yine.Bu sefer daha önce adını hiç duymadığım bir bestekarla karşılaştım.Bayıldım eserlerine.Önce Önder Bali'nin Ben Gamlı Hazan müziğini dinledim,sonra asıl sahibine ulaştım.Melahat Pars,Türkiye'nin ilk kadın bestekarlarından.Aynı zamanda hocalık yapmış.Bir sürü öğrenci yetiştirmiş ama adını nasıl duymamışız hayret ediyorum ya da ben nasıl duymamışım? Bugün çoğu eserini dinledim.Türk Sanat Müziği insana garip bir huzur veriyor hüzünle birlikte.İnsanı farklı alemlere sürüklüyor.Bir konser olsa da gitsem şimdi.Lafı fazla uzatmadan bir şarkı bırakayım buraya.

Ben gamlı hazan,sense bahar dinle de vazgeç

Sen kendine kendin gibi bir taze bahar seç

Olmaz meleğim böyle bir aşk bende vakit geç

Sen kendine kendin gibi bir taze bahar seç