Geçen ay sevdiğim insandan ayrıldım.Garip bir şekilde gelişti olaylar.Gerçi sevgili değildik ama sevgili gibi bir şeydik işte.Ben bu çağa ayak uyduramadım.İsimsiz ilişkiler daha coolmuş.Bana göre olmadığını anladım.Ayrılık sonrası ilk zamanlar her şey ne güzeldi benim için.Boş yere beklentiye girmelerim bitmişti.Ve o yüzden arkadaş kalmakta sıkıntı görmemiştim.Şimdi yine zorlanmaya başladım.Sanırım arkadaşlığı da yavaş yavaş kesmeliyim.Ayrılıktan birkaç gün sonra insan niye öpücükler gönderip,sevdiğini söyler ki anlamıyorum.İsimsiz,cool bir ilişki içindeyken beklemiştim böyle şeyleri,sevgisini belli etmesini.Neyse işte karışık meseleler.Bir kere çözdüm.Bir daha çözerim.Sonuçta ayrılma kararını alan taraf bendim.''Sevmek de yetmiyormuş.'' Bu replik muhteşem.
Corona fena bezdirdi.Hatta ''ben de corona olsam da 14 gün yatsam'' diyorum.Filyasyon ekibinin çalışmalarını hiç beğenmiyorum.Ortalıkta saçma sapan çok iş dönüyor.Herkes alışılmış çaresizliğin pençesinde kıvranıyor.Bir an önce bitsin.Kış gelmeden bitsin.Şimdiden böyleyse kışın nasıl olur düşünemiyorum.Normal grip vakaları da işin içine girecek ve çok zorlaşacak her şey.Kendinizi koruyun lütfen.
Bugünümü Şeker Kız Candy'e ayıracağım.Tüm zorlukların üstesinden çok güzel bir şekilde geldi.Bana ilham olsun biraz.
